Szkoła Podstawowa im. Mikołaja Kopernika w Radzicach Dużych

POŻEGNANIE Z ZABAWKAMI

 1.      Słyszę, rozumiem, zapamiętuję –  ustawianie zabawek zgodnie z instrukcją. 

Trzy zabawki (lub więcej) z pokoju dziecka.

Dzieci siedzą na dywanie. Rodzic ustawia przed dziećmi np. trzy zabawki: lalkę, misia, pajacyka. Dzieci wymieniają ich nazwy, dzieląc wyraz na sylaby. Następnie R. wypowiada nazwy w zmienionej kolejności, a dzieci ustawiają zabawki w odpowiedni sposób.

!  Warto pokazać dzieciom kierunek ustawiania zabawek. Dobrym sposobem jest położenie np. klocka w jaskrawym kolorze i wyjaśnienie dzieciom, że w tym miejscu zawsze musi stać pierwsza zabawka. Jest to bardzo dobre ćwiczenie przygotowujące do pisania. Można zwiększyć liczbę zabawek, jeśli dzieci będą dobrze sobie radziły z tym zadaniem.

 2.      Płyniemy z wiatrem –  ćwiczenia oddechowe.

Połowa umytego ziemniaka, chusteczka higieniczna, sznurek, patyk do szaszłyków.

Rodzic układa na plastikowej tacy połowę ziemniaka. Wbija w niego po środku patyk do szaszłyków, do którego przywiązuje sznurkiem chusteczkę higieniczną. Pyta dzieci, co im to przypomina. Wyjaśnia, że jest to model żaglówki. Dzieci mocno dmuchają na chusteczkę higieniczną, powodując jej poruszanie się w wyniku kierowanego na nią strumienia powietrza. Zastanawiają się, dokąd chciałyby popłynąć. 

 3.      O czym rozmawiają zabawki? – słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Zabawkowe smutki.

• Zabawa na powitanie.

R. wita dzieci, których imiona rozpoczynają się na podaną przez nią sylabę. Powitane dzieci mówią głośno Dzień dobry.

• Słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Zabawkowe smutki.

Zabawki, podobnie jak dzieci, wiedziały, że zbliżają się wakacje.

– Znowu lato – westchnęła lalka Emilka – i, jak co roku, za kilka dni zrobi się w przedszkolu

tak cicho. Będę tęsknić za dziećmi.

– Łatwo ci mówić – powiedziała lalka Rozalka. – Masz wszystkie ręce i nogi. A ja? Popatrz na

mnie. Jakiś rozrabiaka wyrwał mi rękę.

– Nie jakiś, tylko Krzyś – zawołał pajacyk i fiknął koziołka.

– A ja tam lubię wakacje. W ciągu dnia przez okno zagląda słoneczko, a wieczorem księżyc.

Cisza, spokój… – powiedział miś Łatek i pogłaskał się po naderwanym uchu. – Może ktoś mi je

w końcu przyszyje.

– Tak, tak, nareszcie będzie można odsapnąć. Do tej pory nie mogę odnaleźć mojego kółka

– zawołała wyścigówka. – Jak mam jeździć? Na trzech kołach? Nie da rady.

– Coś nas uwiera – westchnęły chórem klocki, ledwie wystając z wielkiego pudła. – Może to

właśnie twoje kółko? Mógłbyś je w końcu zabrać, a nie tylko narzekasz!

– Lubię dzieci. Lubię, jak mnie biorą do swoich rączek i patrzą na mnie z zachwytem – dodał

zajączek Kłapek. – Mają taki miły dotyk. Pamiętam, jak pierwszy raz trafiłem do przedszkola.

Okropnie się bałem. Myślałem, że może dzieci mnie nie polubią. Ala tylko raz na mnie spojrzała

i już wiedziałem, że wszystko będzie dobrze.

– A mnie Ania woziła w wózeczku – Rozmarzyła się Rozalka. – Zaraz po tym, gdy Krzyś wyrwał

mi rękę. A później Zosia próbowała ją wsadzić z powrotem, ale jej się nie udało.

– A z tym kółkiem to też troszkę była moja wina. Niepotrzebnie najechałem na klocek. Kiedy

dzieci mną się bawią, to wiem, że jestem potrzebny. A na dodatek, gdy Pawełek płakał, to Maciek

dał mu mnie do zabawy. I od razu Pawełek się uspokoił. Fajnie jest, gdy wywołujemy u dzieci

uśmiech na twarzach.

– I jak się nami dzielą – odezwał się z rogu sali tygrysek.

– Ja też wolę jeździć po torach, gdy słyszę dziecięce głosy – wyszeptała kolejka, zagwizdała

przeciągle i pojechała dalej.

– Mam nadzieję, że te wakacje szybko miną i znów będziemy wesoło bawić się z dziećmi –

odezwał się po chwili zastanowienia misio. – A może dostanę całkiem nowe ucho i będzie ładniejsze od tego? – powiedział i znowu pogłaskał się po głowie. – Chciałbym, żeby było w kratkę!

– Na pewno dostaniesz nowe ucho. Pani Ewa potrafi tak pięknie szyć. Spójrz na mnie – po-

wiedziała lalka Emilka i zerknęła na swoją nową, koronkową sukieneczkę.

– Będzie dobrze – zawołał pajacyk. – Musimy tylko uzbroić się w cierpliwość i zebrać siły

oraz energię na cały przyszły rok. Zobaczycie, na pewno nie będziemy się nudzić od września.

– Na pewno – odpowiedziały chórem lalki i uszczęśliwione zasnęły.

Misio i inne zabawki też poszli spać, śniąc o nadchodzących zabawach. Pajacyk po raz ostatni

fiknął koziołka i usnął przytulony do zajączka.

• Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania.

Rodzic zadaje pytania:

 - Co przytrafiło się lalce Rozalce, misiowi Łatkowi i wyścigówce podczas zabaw z dziećmi?

- Za jakimi przedszkolnymi zabawami i zabawkami będziecie tęsknić w czasie wakacyjnej przerwy?

• Zabawa ruchowa Pajacyki i misie.

Bębenek.

Dzieci maszerują po sali w rytm bębenka. Na przerwę w grze naśladują wesołego pajacyka (skaczą, jak pajacyk) lub smutnego misia (powoli chodzą ze spuszczoną w dół głową na czworakach).

 4.      Ćwiczenia w kartach pracy

• Karta pracy, cz. 2,  str. 20s. – 3 latki
• Karta pracy, cz. 2,  str. 60. – 4 latki

 5.      Moja ulubiona zabawka z przedszkola – rysowanie pastelami olejnymi.

• Wprowadzenie do tematu.

Dzieci siedzą na dywanie. R. ustawia przed dziećmi zabawki np. lalkę, pajacyka, misia, klocki. Pyta dzieci, jak jednym słowem można nazwać wszystkie zgromadzone na dywanie przedmioty.

•  Wypowiadanie się na temat ulubionej zabawki.

R. pyta dzieci, jaką zabawką lubiły się najbardziej bawić podczas pobytu w przedszkolu

i dlaczego. Chętne dzieci kolejno wypowiadają się.

• Zapoznanie z tematem pracy.

Pastele olejne, białą kartka, chusteczka higieniczna.

Rodzic proponuje dzieciom wykonanie pracy plastycznej na temat Moja ulubiona zabawka z przedszkola za pomocą techniki rysowania pastelami olejnymi. Przypomina, jak należy posługiwać się tym rodzajem kredek, aby uzyskać odpowiedni efekt. Pokazuje również, w jaki sposób rozcierać kredkę, aby powstał efekt barwnej smugi i jak wielokrotnie nakładać na siebie kolejne warstwy kredki.

!Aby narysować cienką i delikatną kreskę, wystarczy rysować czubkiem kredki. Natomiast aby uzyskać szeroką linię, należy rysować bokiem kredki. Efekt barwnej smugi powstanie poprzez rozcieranie kredki np. chusteczką higieniczną. 

• Samodzielne wykonywanie prac przez dzieci.

Dla każdego dziecka  kartka sztywnego papieru (brystol) np. w kolorze brązowym lub w delikatnym odcieniu zieleni, pastele olejne, chusteczki higieniczne. Dzieci rysują na kartce swoją ulubioną zabawkę z przedszkola (zabawek może być więcej

niż jedna). Rodzic zwraca uwagę, aby dzieci wykorzystały całą powierzchnię kartki.

 6.      Zabawa na świeżym powietrzu:

• Zabawy w piaskownicy.

Dzieci budują w piaskownicy zamki z piasku. Ozdabiają je dostępnym w ogrodzie materiałem przyrodniczym.